Wiłkomierz to miejsce stoczonej w 1435 roku zwycięskiej bitwy z Krzyżakami, która zmusiła ich do kapitulacji w Brześciu Kujawskim. Pamięć o tych wydarzeniach jest tu kultywowana, nie tylko poprzez pomniki – np. piłem piwo pod nazwą 1410 z reprodukcją obrazu Matejki na puszce.
Nazajutrz ruszyłem wypoczęty jak nigdy. Wyjazd z Ukmergė na południe, drogą nr 231 w kierunku Wilna wiąże się z pokonaniem kilometrowego podjazdu, co przyszło mi dziwnie łatwo. Potem już było z górki. Do Wilna dotarłem po 14-tej. Plan wypicia kawy w jakiejś kafejce przy hotelu wydał się być takim minimalistycznym, kiedy okazało się, że mogę wypić latte na naszej, rodzimej stacji Orlen. Prawie się popłakałem 😉
Zostawiłem graty, rower i kurz z podróży w hotelu i pojechałem do centrum.
Wilno jest piękne! Wszystko w nim jest super. Architektura, jedzenie (barszcz i kołduny), dziewczyny, muzyka i światła. Wszędzie słychać język polski.
Trafiłem akurat na odbywające się 22 i 23 sierpnia Dni Bartłomieja, miejski festiwal rzemiosła i sztuki średniowiecza z muzyką z tego okresu. Było na co popatrzeć i czego posłuchać. Potem trafiłem jeszcze na końcówkę koncertu Ministry of Echology i pobujałem się do moich ulubionych rytmów. Zaszło słońce i stare miasto zrobiło się jeszcze piękniejsze.
Nagle na bagażniku czyjegoś roweru zobaczyłem biało-czerwoną flagę. Poszedłem zagadnąć i okazało się, że spotkałem trzech młodych chłopaków jadących podobną trasę, tylko w przeciwnym kierunku. Właśnie dotarli do Wilna z Augustowa. Pogadaliśmy chwilę, powymądrzałem się trochę o przejechanej trasie, a oni opowiedzieli o podróży z Augustowa. Ucieszyło mnie to spotkanie, nie tylko dlatego, że była to pierwsza okazja od prawie dwu tygodni do rozmowy po polsku, ale także dlatego, że znalazłem kogoś, kto postanowił przejechać coś podobnego.
To był fajny dzień. Jutro wracam na starówkę na dłużej